Na naszym blogu poruszamy ciekawe tematy o biznesie od strony praktycznej. Pomagamy rozwijać firmy zarówno w czasach dobrobytu jak i w kryzysie. Zapraszamy do lektury.
Tekstylia wykorzystywane w hotelach, przychodniach, zakładach produkcyjnych i innych miejscach publicznych, gdzie przebywa więcej niż 50 os. muszą spełniać określone wymogi pożarowe. Takie wyroby tekstylne jak wykładziny, zasłony, czy pościel muszą przejść szereg testów sprawdzających ich stopień trudnopalności, a także dymotwórczości i toksyczności.
O tym, czy dany materiał można, czy nie można zastosować w konkretnym rodzaju budynku, mówią nam klasyfikacje norm trudnopalności.
Dziś omówimy dwie normy, DIN 4102 i PN EN 13501-1:norma DIN 4102-1 Ogniotrwałość materiałów i elementów budowlanych grupuje konkretne materiały w 5 kategoriach od A1 do B3. Kategorie A1 i A2 oznaczają produkty ognioodporne. Kategorie od B1 do B3 to materiały od trudno palnych do łatwo palnych. W miejscach publicznych powinno się wykorzystywać tekstylia o klasie A1 i A2.
norma PN EN 13501-1 wydziela klasy od A do F od niepalnej do łatwopalnej, przy czym podobnie jak w poprzedniej normie występują kategorie A1 i A2. Klasyfikacja ta osobno uwzględnia zagadnienie podatności materiału na dymienie oraz występowanie płonących cząstek, które określa się literami s i d (im wyższa liczba przy danej literze, tym wyższe prawdopodobieństwo wystąpienia zjawiska). W tej klasyfikacji najlepszym wyborem są A1 i A2, ale w konkretnych przypadkach mogą być dopuszczalne nawet materiały klasy B.
Szukając tekstyliów do wykończenia wnętrz, warto więc zwrócić uwagę na ich odporność na ogień. Powyższe klasyfikacje pomagają firmom wybrać dokładnie takie materiały, jakich potrzebują.
Jeśli interesuje Cię temat kupna tekstyliów z odpowiednią normą, koniecznie sprawdź nasze ogłoszenia.
Znajdziesz je tutaj.